Bizim kuşağa denk geldi pandemi
Sensiz olacakmış ömrün son demi
Usul usul demir alıyor gemi
Dümeni meçhule kırmadan yazdım
Elim titrer, gözüm seçmez tuşları
Mürekkebi dağıttı göz yaşları
Hizalı olmadı satır başları
Kâğıdı, kalemi görmeden yazdım
Kulak verdim gönlümdeki ağıta
Umdum belki biraz efkâr dağıta
İmza atar gibi beyaz kâğıda
Atlı kovar gibi durmadan yazdım
Görmek hoş olurdu seni bir şöyle
Yasaktır dediler görmeden yazdım
Cevabın yetişmez, vakit yok diye
Hali hatırını sormadan yazdım
Seni düşlemeye verdim günümü
Kıvılcımlar tutuşturdu kanımı
Anılar sarıyor dört bir yanımı
Bu son kuşatmayı yarmadan yazdım
Hemşire iğneden biraz püskürttü
Damar arıyorken tenimi yırttı
Şimdi dinlen sonra, diye diretti
Şırınga damara girmeden yazdım
Bir başka hüzündür her ömrün kışı
Varsın yarım kalsın dünyanın işi
Ecel çoktan peşrev eder güreşi
Sırtımı toprağa vurmadan yazdım
İçimde acılı bülbüller şakır
Kuş olmuş uçar can, ne yapsın fakir?
İki omuzumda iki misafir
Ömür defterini dürmeden yazdım
Yasımı bir hoşça tutarsın gülüm
Bundan gayrısına dönmüyor dilim
Ayak parmağımdan yürüyen ölüm
Göğsümden yukarı varmadan yazdım
