Sharti qattiq edi akamning,
Qololmasdim qishloqda ortiq.
Qalam bilan ahil, baqamti,     
O‘qib, o‘sib shaharda qoldik.

O‘n, o‘n besh yil o‘tdi bir pasda
Peshonamda bor ekan oftob.     
O‘g‘il-qizlar o‘sdi barvasta     
Bor dunyoim – she’r, to‘rtta kitob!

Yashayapman, harna xalqona,  
O‘zim sevgan ishimga asir.  
Ikki balkon va to‘rtta xona,
To‘qqiz qavat men turgan qasr!

Sharti qattiq  edi akamning:
“Ilm izla, katta yo‘lga chiq!”  
Bosib oldim endi o‘pkamni  
Bugun she’rga liq to‘la qopchiq!