Dün gice ol mâh-ı mihr-ârâyı mihmân eyledüm
Hüsnini dil mülkinin tahtında sultân eyledüm
Yaşlar akıtdum yüzüme yâr meyl itsün diyu
Sîm ü zer arz eyleyüp tezyîn-i dükkân eyledüm
Şol kadar kan ağladum kim dâr-ı dil dîvârınun
Bir taşın yâkut ü bir taşını mercân eyledüm
Alnına sür bâri gel boynuna alma kanımu
Cânumı çün kaşların yasına kurbân eyledüm
Sen azîz-i Mısr-ı hüsn olalı ey Yûsuf-cemâl
Ben zenehdânun çehin gönlüme zindân eyledüm
Olamaz cevher ayarı hâk-i pâyuna ayâr
Hüsnüne çün kefe-i çeşmümi mîzân eyledüm
Yâr geldi kim göre Cem gönlinün vîrânesin
Bir ciğer kalmışdı anı dahi biryân eyledüm.
