Çoban kaval çaldı,sordu bülbüle:
“Sürülerin hani,ovan nerede? ”
Bülbül sordu,boynu bükük bir güle:
“Şarkılarım hani, yavrum nerede? ”

Ağla çoban ağla. Ovan kalmadı.
Göz yaşı dök bülbül, yuvan kalmadı.

Çoban dedi:”Ülkeler hep gitse de,
Kopmaz bende Anadolu ülkesi,”
Bülbül dedi:”Düşman hased etse de
İstanbul'da şakıyacak Türk sesi”

Çalış çoban, çalış kurtar öz yurdu,
Şairlerden topla, bülbül bir ordu.

Çoban dedi:”Edirne’den ta Van’a
Erzurum’a kadar benim mülklerim.”
Bülbül dedi: ”İzmir, Maraş, Adana,
İskenderun, Kerkük en saf Türklerim”

Sarıl çoban, sarıl, mülkü bırakma.
Yad elinde bülbül, Türk’ü bırakma.

Çoban dedi: Sürülerin hep kaçsa
Benim sürüm var, kaçmaz, Türk ili.
Bülbül dedi: “Şarkı ölsün, yok tasa;
Türkülerim yaşar söyler halk dili.

Yalvar çoban,yalvar: İlin kurtulsun.
Dile Hak'tan, bülbül: Dilin kurtulsun.