Ol meclis-i ezelde doğdu şevk ile bir nûr
Düşüp gönlüne yarin etti dünyada zuhûr

İşitip mutrıbanı vardı bezmine gönlün
Beklerken bâb-ı dilde çıktı zâtına destûr

Selâm edip halkına hâne-i dilfigârın
Kuruldu baş köşeye alıp eline tanbûr

Aktı çeşm-i giryânım cûlar gibi gönlüme
Çalarken ol mehlikâ mahzûnâne bir mâhûr

İstedi evvela zevk ardından neş’e izin
Nihayet terkeyledi bezm-i hassayı sürûr

Ey aşk nâmıyla varan tahtına dilharâbın
Bırakmadın hanemde ne meserret ne huzûr