Bir ev yaptı da çamurdan,
İçine gönlünü koydu.
Çöp topladı şurdan, burdan,
Beşik yaptı da uyudu…
Rüyasında dedi melek:
-İyi ama ya büyürsen?
N’olur beşik, bilmek gerek,
Güldü çocuk; ‘Varsın ya sen!’
Ben büyürüm ve ölürüm,
Ama çocuklar tükenmez!
Bunun içindir ki, hürüm,
Bayrağım hiç burçtan inmez!
Melek güldü ‘Tatlım, canım,
İkimiz aynı soydanız.
Sen benim görünen yanım,
Üstelik aynı huydanız…’
Melek döndü dünyasına,
Bırakarak bir yüzünü.
Çocuk daldı hülyasına,
Rüyadan açıp gözünü…
