İbrahim Hakkul 28 Mart 1949 tarihinde Buhara vilayetinin Şafirkan ilçesine bağlı Talıca köyünde eğitimli bir ailede dünyaya geldi. Buhara Devlet Pedagoji Enstitüsü'nden (1970) mezun oldu.
İbrahim Hakkul, 1970'den 1972'ye kadar "Şafirkon Hakikati" gazetesinde daire başkanı ve editör olarak çalıştı. 1972'den itibaren Ali Şir Nevâi Dil ve Edebiyat Enstitüsü'nde çalıştı.
İbrahim Hakkul, 1976'da "Özbek Edebiyatında Rubai" adlı teziyle yüksek lisans ve 1995'te "Özbek Tasavvufi Şiirinin Oluşumu ve Gelişimi" teziyle doktora derecesini aldı.
Eserleri arasında "Özbek edebiyatında Rubai" (1981), "Üveysi Şiiri" (1982), "Bedii Söz Şükuhu" (1987), "Zincire Vurulan Arslanın Karşısında" (1989), "Şiir - Manevi Bir Yakınlık" (1989), “Sonsuzluğun Çocukları” (1990), “Tasavvuf ve Şiir” (1991), “Mesleğim Mükemmel…” (1991), “Gazel Özlemi” (1991), “Yaratıcılık İklimi”, "Müşahede Işığı", "Nevâi'ye Dönüş" gibi 20'den fazla eseri yayımlandı.
İbrahim Hakkul Abdulhamid Çolpan'ın "Baharı Özlüyorum" (1988), Hoca Ahmed Yesevi'nin "Hikmetler" (1991), Seyfiddin Rafiddinov ile işbirliği içinde "Bakırgan Kitabı" (1991), "Mi'racname" (1995) eserlerini yayına hazırladı.
28 Haziran 2022'de Taşkent şehrinde ebediyete irtihal etti.
